بررسی تاثیر کرایوتراپی بر بهبود التهاب مفصل، کاهش اینترلوکینهای التهابی و کاهش فضای suprapatellar pouch در مدل همارتروز تجربی خرگوش

علیرغم توصیه های فراوان در زمینه انجام کرایوتراپی به دنبال خونریزی های موسکولواسکلتال تحقیقات کمی در این زمینه وجود دارد. همچنین یافته های متناقضی در رابطه با تاثیرکرایوتراپی بر انعقاد خون و التهاب ارائه شده است. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی تاثیر کرایوتراپی بر محیط مفصل، دما، تورم فضای بین پتلا و کوندیلهای فمور، اصطکاک مفصل و سیتوکین های التهابی interleukin 1β و tnf- α و سیتوکین ضدالتهابی interleukin 4 بوده است. مطالعه بر روی 31خرگوش نر آلبینو انجام شد. به مفصل زانوی چپ 23 حیوان شامل: 15عدد در گروه درمان و 8 عدد در گروه کنترل 1 سی سی خون اوتولوگ تزریق شد. 4 عدد خرگوش در گروه کنترل سالم قرار گرفتند. ارزیابی محیط، دما و سونوگرافی مفصل قبل از تزریق خون انجام شد. محیط و دمای مفصل دو نوبت در هر روز اندازه گیری شد. یک روز پس از ایجاد همارتروز کرایوتراپی به مدت چهار روز و چهار نوبت در هر روز انجام شد. روز بعد از اتمام درمان محیط، دما و سونوگرافی مفصل و سپس تست اصطکاک مفصل انجام شد. در ادامه مفصل حیوان باز و غشاء سینوویوم جهت بررسی بیومارکرهای التهابی و ضد التهابی جدا شد. کرایوتراپی تاثیر مثبتی بر کاهش دما و تورم داشت. یافته های سونوگرافی نیز تاثیر مثبت کرایوتراپی بر تورم را تایید کرد. اصطکاک مفصل در اثر کرایوتراپی افزایش یافت. سیتوکین التهابی tnf- α در گروه های درمان کاهش یافت. سیتوکین ضد التهابی interleukin 4 در گروه درمان هپارین بالاتر بود. کرایوتراپی موجب کاهش التهاب و افزایش نسبی فعالیت سیستم ضد التهاب می شود. اصطکاک مفصل نیز تحت تاثیر کرایوتراپی قرار گرفت.